Rhythm & Bluesnight 2013
Kaartverkoop: kassa (ma t/m za van 12.00 – 18.00 uur: 050 368 0 368) en website De Oosterpoort, Plato, Free Record Shop, Ticketlijn: 0900-3001250 (€ 0,45 p/min) en www.ticketservice.nl
Let op: vrije sta- en zitplaatsen.
De Rhythm & Blues Night brengt al bijna een kwart eeuw toppers uit de internationale blues, roots en Rhythm ‘n’ Blues onder één dak. Op zaterdag 27 april staan er weer een flink aantal (inter)nationale acts – grote namen en veelbelovende nieuwkomers – op de planken in De Oosterpoort. Het programma is ondertussen compleet:
Betty Wright
Niemand minder dan soul
en r&b diva Betty Wright komt naar de Rhythm & Blues Night! De negenenvijftigjarige
zangeres bracht op haar veertiende (!) al haar debuutalbum ‘My First Time
Around’ uit en scoorde wereldhits met o.a. ‘Clean Up Woman’ en ‘Tonight is the
Night’. Dat ze het kunstje nog lang niet verleerd is, bleek uit het
indrukwekkende optreden dat Wright vorig jaar op North Sea Jazz gaf.
The James Hunter Six
James Hunter is een Engelse R&B en soulzanger. Nadat hij
al samenwerkte met o.a. Van Morrisson, volgde zijn echte doorbraak in
2006 met het album ‘People Gonna Talk’. Dit album ontving een
Grammy-nominatie in de categorie ‘Best Traditional Blues Album’. Ook de
opvolger ‘The Hard Way’ kreeg lovende recensies, Rolling Stone vond de
plaat “unbelievably awesome”. Het nieuwe album ‘Minute by Minute’ moet
26 februari 2013 verschijnen en dit gebeurt voor het eerst onder de naam
‘The James Hunter Six’.
Popa Chubby
Popa Chubby is een blueszanger en
–gitarist die bekend staat om zijn signature gitaarlicks. Zijn
debuutalbum ‘Booty And The Beast’ verscheen in 1995. Een ding is niet
veranderd door de jaren heen: Popa Chubby is een artiest die staat voor
muzikale en persoonlijke integriteit.
Hans van
Lier & the Sidekicks
‘Hans van
Lier & the Sidekicks’ is rhythm & blues. Kenmerkend aan de
typische ‘Sidekickssound’ zijn zowel de stevige rocksongs als gevoelige ballads
van zanger/mondharmonicaspeler Teo de Haan (vocals/harmonica), de ingetogen
maar (als het moet) ook rauwe en ruwe gitaarsolo’s van Hans van Lier (gitaar),
de afgemeten shuffles van Wim Entzinger (drums), de sobere maar o zo ‘steady’
grooves van Fenno de Boer (bass) en het avontuur en de improvisatie van Bennie
Timmer (gitaar).
Klik hier en hier voor recensies van het album ‘Blues and More than Blues’
The Paladins
Na zo’n dertig jaar intensief touren heeft de rootsband uit San Diego
nog een onverminderde honger naar meer. The Paladins wist zich tijdens
de rockabilly hype in de jaren tachtig te onderscheiden van het gros
door hun mix van rockabilly, country, blues en jazz. Live wordt het
repertoire nog steeds met evenveel energie gebracht als in de beginjaren
en door de vele kilometers on the road is de band binnen haar genre
uitgegroeid tot een van de beste livebands.
King of the World
Na vijfentwintig jaar te hebben samengewerkt met de in 2011
overleden blueslegende Harry Muskee, komt gitarist Erwin Java met King of
the World. De band bestaat naast Java uit drummer Fokke de Jong, zanger/bassist
is Ruud Weber en Govert van der Kolm op de Hammond/toetsen. Een debuutalbum kan dan natuurlijk ook niet uitblijven:
‘Can’t Go Home’ wordt binnenkort verwacht.
Rosanne Cash
Rosanne
Cash is een Amerikaanse singer-songwriter en mixt country, rock, roots
en pop. Haar laatste album ‘The List’ ontving een Americana Music Award
voor Best Album en ze mocht ook al een Grammy in ontvangst nemen.
The Reverend Peyton’s Big Damn Band
Eigenzinnig
is misschien wel het beste woord om dit country blues trio te
omschrijven. Rauwe maar tegelijkertijd swingende blues over de
alledaagse beslommeringen. Live komt de band echter het best tot zijn
recht door hun virtuose en intense show.
Israel Nash Gripka
Israel Nash Gripka is een Amerikaanse singer-songwriter en
multi-instrumentalist. Zijn nummers zijn verhalen en reflecties op het
leven verpakt in Amerikaanse rootsmuziek, met vleugjes country en
gospel. Zijn debuut ´New York Town´ uit 2009 zorgde voor fans en shows
in Noord-Amerika en Europa. Gripka’s tweede plaat heet ‘Barn Doors and
Concrete Floors’ (2011); Americana zonder in dat hokje te willen
blijven. En live staat het als een huis.
Atri N’Assouf:
Atri
N’Assouf is een samenwerking tussen Rissa Ag Wanaghli, voormalig lid
van Takrist N’Akal, en de prominente Franse percussionist Plume. Waar
andere Touaregbands vaak een donker geluid laten horen, schijnt in de
woestijnblues van Atri N’Assouf de zon. Debuutalbum ‘Akal’ verscheen
begin vorig jaar.
Bhi Bhiman
In een notendop staat Bhi Bhiman voor een kruising van country, blues,
folkrock en een vleugje soul. Aan de ene kant funkrock alla Lenny
Kravitz en soul waarin je Nina Simone terug kan horen, aan de andere
kant het geluid van West-Afrika. Het album ‘Bhiman’ verscheen afgelopen
jaar en herbergt alles wat je van een singer-songwriter mag verwachten:
goede liedjes, zeer sterke teksten en een indrukwekkende stem.
Daniel Norgren
Daniel Norgren is een Zweedse singer-songwriter uit Borâs en
een echte one man band. Zijn muziek is een originele mix van blues,
gospel, garagerock en jazz, samengesmolten tot een ruw en soulvol
geheel. Tot nu toe bracht Norgren twee albums uit, ‘Kerosene Dreams’ en
‘Outskirt’. Spat de intensiteit er al af op zijn platen, live brengt
Norgren een energieke, ruwe en unieke performance op de planken. Op zijn derde album ‘Buck’ lijkt Daniel afscheid te nemen van het rootsy, blues, “Tom Waits” achtige geluid en horen we meer de sound van een Dan Auerbach/The Black Keys en My Morning Jacket.
Klikhier
voor een recensie van Norgren’s CD ‘Buck’
Slim Cessna’s Auto Club
De Amerikaanse band Slim Cessna’s Auto Club staat al meer dan
20 jaar garant voor een mix van country, folk en bluegrass, gespeeld
met een punkattitude. Nadat de band een achttal albums uitbracht en
samenspeelde met o.a. Johnny Cash, 16 Horsepower, Throwing Muses,
Violent Femmes and Joe Diffie, verschijnt er binnenkort een best of
album: “SCAC 102: An Introduction for Young and Old Europe”.
Son of Dave
Son of Dave is een ware muzikale duizendpoot en een echte one man
bluesband. In principe is Son of Dave op het podium aan het jammen met
zichzelf. Met behulp van een gitaar, mondharmonica , samples/effecten en zang
zorgt hij voor een opwindende en aparte show waarin hij een eigenzinnige
folk/blues/techno sound neerzet.
The Delta Saints
The Delta Saints is een jonge, enthousiaste band uit
Nashville die momenteel snel furore maakt met een mix van Southern rock,
(swamp)blues en funk. Sinds de eerste EP gaat het ze voor de wind en
met de release van het eerste volledige album ‘Death Letter Jubilee’ zet
The Delta Saints de opmars verder voort. Voorzichtige vergelijkingen
met Led Zeppelin zijn al gemaakt en dit bewijst dat men nog grote dingen
verwacht van The Delta Saints.
Klik hier en hier voor een recensie van ‘Death Letter Jubilee’
Lees hier een concertverslag van The Delta Saints
Khalif Wailin’ Walter
Khalif Wailin’ Walter is een uit Chicago afkomstige bluesgitarist en
zanger die bekend staat om zijn unieke stijl van “Ass-Shakin’ Boogie
Blues”. Zijn expressieve gitaarstijl en rauwe stem doen denken aan
grootheden als Carl Weathersby, Freddie King, Albert King en Albert
Collins. Onlangs verscheen zijn derde album ‘She Put the Voodoo On Me’,
waarop Walter weer hedendaagse, innovatieve maar vooral ‘finger
snapping’ blues laat horen.
Klik hier voor een interview met Khalif (uit: Block)
Karen Lovely:
De 44-jarige
blueszangeres Karen Lovely maakt een waanzinnige mix van hedendaagse en
oldschool blues. Haar debuutalbum ‘Lucky Girl’ en opvolger ‘Still the
Rain’ piekten meteen aan de top van de blues en roots charts. Live
worden haar krachtige vocalen ondersteund door een superieure band.
Larry and His Flask
Het uit Oregon afkomstige Larry and His Flask begon als een
driemans punkrockgezelschap, maar is uitgegroeid tot een zesmans country, blues
en punk-bluegrass formatie. Ze tourden al met Dropkick Murphys als support act
en waren onderdeel van de Vans Warped Tour. In 2011 werd de band door de NY
Times genoemd tussen acts als Prince, The Strokes en Sade als beste show van
2011.
Na twee zeer succesvolle albums in zowel Europa als de US stond de Engelse soulzanger James Hunter in 2008 voor zijn definitieve doorbraak toen het noodlot toesloeg. Echtgenote Jacqueline kreeg kanker en overleed eind 2011. Een gebeurtenis die uiteraard een behoorlijke invloed had op het materiaal van Minute By Minute, en waardoor het authentieke soulgeluid van Hunter nog een extra dimensie krijgt. Voor dit album toog Hunter voor het eerst naar de USA om samen te gaan werken met Gabriel Roth, de pater familias van het Daptone label. Al deze invloeden komen samen op dit ijzersterke album waar de referenties uitzwaaien over de gehele breedte van het originele soul geluid. Zijn door Steve Cropper beinvloedde gitaarlicks, de herinnering aan Sam Cooke in de inmiddels steeds zwaarder getormenteerde stem van Hunter, het zijn slechts twee herkenningspunten op dit echte soulalbum, waarop producer Roth opnieuw het beste uit een zeer ervaren artiest heeft gehaald.
★★★★★ Albumrecensie The James Hunter Six door Platomania
Zwierig glijdende dobro’s, soulvolle achtergrondzangeressen en heerlijk grommende blueslicks, The Delta Saints hebben veel in huis om de liefhebbers van rootsrock met een vleugje New Orleans swing te behagen. Helaas lijkt dat op het gecrowdfunde Death Letter Jubilee niet constant het geval. Daarvoor blijven de nummers en vooral de uitvoering toch vaak net iets te braaf, op enkele momenten waarop de band wat losser lijkt te komen na.
★★★★ Albumrecensie The Delta Saints door Platomania
James Hunter | Minute by Minute
Britse soulman bezoekt Daptone.
CD, GO/Fantasy
Tekst: Ronald Besemer
Publicatiedatum: 22 maart 2013
Het was ergens in mei 2012 dat Gabriel Roth, de baas van het Daptone label, tegen KindaMuzik zei dat hij liever alleen met zijn eigen soulzangers werkt daar in Brooklyn, maar dat hij, na Amy Winehouse, wel een uitzondering wil maken voor James Hunter. En zie hier het resultaat van de beste Britse soulzanger (na Van Morrison) met de geprezen purist uit New York die het alias Bosco Mann gebruikt als hij produceert.
Twee opvallende ontwikkelingen doen zich voor ten opzichte van het bekende oeuvre van Hunter, dat neerkomt op de twee straffe soulplaten People Gonna Talk uit 2006 en The Hard Way uit 2008. De eerste verandering is die sound van Bosco Mann, gortdroog, bloedje ouderwets, stijlvast en tijdloos. Alsof alles in een huiskamer is opgenomen en dat is het vermoedelijk ook, op van die enorme analoge bandrecorders.
De tweede verandering ligt bij Hunter zelf en die gaat over zijn stem. Die is wat aan het aftakelen en voordat u nu wegzapt zeggen we u vast dat dit goed nieuws is. Op zijn vorige platen en ook op het podium ging Hunter alles vaak een beetje te gemakkelijk af, hij was een stilist die overal doorheen gleed met een bijna gelikte manier van begaafd zingen. Dat is voorbij. Hunters stem breekt nu soms of kraakt en klinkt donkerder dan we gewend zijn.
Ideale combinatie feitelijk: die puristische en gortdroge aanpak van Roth a.k.a. Bosco Mann en de huidige doorleefdheid in Hunters zang. En de songs? Gewoon weer klasse. Ze klinken alsof ze een halve eeuw oud zijn, wat een compliment is in de soulmuziek. Hunters eerste platen zijn prettig in het gehoor liggende inkomers, met Minute by Minute gaat Hunters carrière pas echt spannend worden.
★★★★★ Albumrecensie James Hunter door Kindamuzik
Popa Chubby – Universal Breakdown Blues
Im my own man for better or worse, Horowitz says. Im living in a wild time. Thats also what inspired Universal Breakdown Blues. There are my issues but the picture is much bigger than me and my situation. Everything is breaking down in the world. The lines are being redefined. We all need something. What we need is some raw, powerful, edgy blues and thats just what Popa Chubby renders. We get to chew on some deep, moving, searing cuts that come straight from the soul.
★★★★ Albumrecensie Popa Chubby door Platomania
