De Mexicaanse Hond/Olympique Dramatique

Het Gelukzalige

Toneel

3 recensies

Datum: vr 13 mei 2016
Tijdstip: 20:15 - 21:45
Locatie: Stadsschouwburg

Hollandse nuchterheid & Vlaams absurdisme
In 2011 maakte Alex van Warmerdam het zeer lovend ontvangen ‘Bij het kanaal naar links’, zijn eerste productie met het Vlaamse Olympique Dramatique. De Volkskrant gaf de maximale vijf sterren: “Van Warmerdam combineert zijn bekende Hollandse nuchterheid geraffineerd met Vlaams absurdisme.” Het lag dus voor de hand dat deze makers vaker zouden samenwerken. De veertiende Mexicaanse Hondvoorstelling wordt door Van Warmerdam op maat geschreven voor de actrices Annet Malherbe en Eva van de Wijdeven én het voltallige ensemble van Olympique Dramatique.

‘Het Gelukzalige’ vertelt van een vennootschap van zakkenrollers, twee vrouwen, drie mannen. Iedere ochtend verspreiden zij zich over de stad om pas tegen de avond terug te keren en de buit van die dag in te leveren bij Brouwer, een vrouw op leeftijd die zelf niet meer op pad gaat, maar het vennootschap bestiert. Zij draagt zorg voor het gelijkelijk verdelen van de inkomsten en houdt ook na het werk iedereen scherp in de gaten om te voorkomen dat er binnen het vennootschap verhoudingen ontstaan. Groepsseks, paren met een hond of een vis, daar doet Brouwer niet moeilijk over, maar liefde is ongewenst.

tekst, regie, muziek: Alex van Warmerdam ∙ spel: Tom Dewispelaere, Geert Van Rampelberg, Ben Segers, Eva van de Wijdeven, Eva van der Post en Annet Malherbe ∙ coproductie van Orkater en Toneelhuis

Wat vindt de pers van deze voorstelling?

★★★ Theaterkrant

“Het gelukzalige draagt in alle opzichten de signatuur van Alex van Warmerdam, die verantwoordelijk is voor de tekst, de regie en het decor. Zijn voorstelling verloopt als een geoliede en goed getimede machine, waarin ieder personage zijn positie kent en de sluimerende conflicten onafwendbaar naar een noodlottig einde leiden.”

★★★★ Parool

‘Met Het Gelukzalige neemt Alex van Warmerdam ons mee in de absurde alledaagsheid van de knullige onderwereld.’

★★★ Trouw

‘Natuurlijk zijn er de van hem bekende bizarre wendingen, vormvondsten en verwijzingen naar andere kunsten. Een vleugje Hopper, een beetje Pinter, een schimmenspel van vreugdeloze seks met gootsteenontstoppers als viagra-erecties, het Cyrano-thema als nepbedrog, ultrakorte scènes en gortdroge zinnen die het geheel de vorm van een strip geven.’